Η μεγαλύτερη ερώτηση πριν από τον τελικό των 10.000μ των ανδρών στο Παγκόσμιο του Λονδίνου ήταν αν οι άλλοι φιναλίστ θα άφηναν τον πρώτο λόγο στον Μο Φάρα ή αν θα προσπαθούσαν να κάνουν αυτοί... παιχνίδι μέχρι την ώρα της τελικής ευθείας, εκεί όπου ο Βρετανός γεννημένος στην Σομαλία είναι ανίκητος, στην προσπάθειά τους να του στερήσουν τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο του στα 10.000μ και μάλιστα εντός έδρας. Η απάντηση όπως φάνηκε λιγότερο από μισή ώρα αργότερα ήταν: ποιός νοιάζεται; Αφού όπως και να 'χει εκείνος είναι πάντα ο νικητής.
Ο Φάρα θριάμβευσε για μια ακόμη φορά περνώντας την γραμμή του τερματισμού σε 26:49.51 – τον δεύτερο ταχύτερο χρόνο στην Ιστορία ενός Παγκοσμίου πρωταθλήματος - και σου έδινε την εντύπωση ότι όσους γύρους και αν είχε ακόμη μπροστά του, αυτός θα άντεχε, αυτός θα ήταν και πάλι ο νικητής. Άφησε πίσω του δυο πολύ νεαρότερους αθλητές, τον Τζόσουα Τσεπτενγκέϊ από την Ουγκάντα (26:49.94) και τον Κενυάτη ασημένιο Ολυμπιονίκη -Χρυσός ήταν ο Μο Φάρα ποιός άλλος- Πολ Κιπνγκετιτς Τανούϊ (26:50.60). Αυτό ήταν το 10ο συνεχόμενο χρυσό του μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση.
Στα 34 του ο Μο Φάρα πιέστηκε πολύ από τους αντιπάλους του και άντεξε. Κέρδισε στην μοναδική κούρσα στην Ιστορία που οι επτά πρώτοι αθλητές έτρεξαν την απόσταση σε κάτω από 27 λεπτά! Επανέλαβε τον θρίαμβο της Μόσχας το 2013 και του Πεκίνου το 2015 και άφηαε στην τρίτη θέση τον Τανούϊ και πάλι όπως στην Μόσχα και το Πεκίνο.
«Ήξερα ότι από τον 12ο γύρο και μετά έπρεπε να αλλάξω ρυθμό και να ακολουθήσω όσο γρήγορα κι αν πήγαιναν οι αντίπαλοι μου. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο, όμως πίστευα πολύ στο δυνατό μου φίνις και είχα την εμπειρία από προηγούμενους τελικούς όπου βρέθηκα ακριβώς στην ίδια θέση. Το να έχω αυτές τις εμπειρίες ήταν πολύ σημαντικό. Όταν προπονείσαι σκληρά τα πάντα μπορούν να γίνουν, απόψε ήταν τέλεια», είπε στις δηλώσεις του ο συγκινημένος Φάρα.
Όταν ξέρεις ότι ένας αθλητής από αυτούς που τρέχουν στα 10.000μ έχει 3'31''00 στα 1500μ και θέλεις να τον κερδίσεις δεν αφήνεις την κούρσα να πάει αργά. Οι Κενυάτες και οι αθλητές από την Ουγκάντα και την Αιθιοπία ήξεραν λοιπόν ότι έπρεπε να προσπαθήσουν να τον κουράσουν. Το πρώτο 400άρι ολοκληρώθηκε σε 61'' και τα 800μ σε 2'05'' με τον Φάρα να μην ακολουθεί, αλλά να μένει περίπου 20 μέτρα πίσω από την κορυφή, υπήρχε πολύς δρόμος ακόμη και έπρεπε να είναι ξεκούραστος. Άλλωστε για μια ακόμη φορά ήταν μόνος εναντίον όλων. Η κούρσα κύλησε έτσι μέχρι τα 4000μ όπου ο Φάρα προσπάθησε να περάσει για πρώτη φορά μπροστά και να δώσει τον δικό του ρυθμό. Το κατάφερε για ένα ή δυο δευτερόλεπτα, ο Τσεπτεγκέϊ ήξερε ότι δεν έπρεπε να τον αφήσει να το κάνει αυτό και ξαναπήρε κεφάλι.
Στα 5000μ προηγούντο οι τρεις Κενυάτες έχοντας ανεβάσει και πάλι τον ρυθμό στα επίπεδα των 61'' ανά γύρο και ο Φάρα βρισκόταν στην 11η θέση. Με 12 γύρους να απομένουν ο Τανούϊ πέρασε πρώτος τα 7000μ σε 19'02''21, αλλά ο Τσεπτεγκέϊ πήρε και πάλι προβάδισμα στα 8000μ με 21'40''97. Όλοι περίμεναν να δουν πότε θα τα έπαιζε όλα για όλα ο Φάρα. Εκείνος απλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Αυτή ήρθε 800μ πριν τον τερματισμό. Εκεί ο Βρετανός αποφάσισε, ή τώρα ή ποτέ και πέρασε μπροστά. Εκεί έμεινε μέχρι το τέλος, ακόμη κι αν κινδύνευσε να πέσει δυο φορές όταν μπερδεύτηκε ανάμεσα στους τρεις Κενυάτες που μέχρι πριν την τελική ευθεία ήταν κολλημένοι δίπλα του.
Στο 10άρι του Λονδίνου ο Μο Φάρα απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι ο κορυφαίος, ότι για να χάσει πρέπει αυτός να μην είναι σε καλή κατάσταση, ότι μπορεί να κερδίζει πάντα έστω κι αν είναι μόνος εναντίον όλων!
