Σε κάθε περίπτωση και πάντοτε τηρουμένων των αναλογιών, οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις των ημερών μας συντελούν στην ανάδειξη των αρετών των …μεγάλων.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Εξάλλου, οι μεγάλοι σε ιστορική διαδρομή και ποδοσφαιρική δυναμική επιτυγχάνουν να πορεύονται με γοργά βήματα προς το μέλλον χάρη στο ισχυρό παρόν οικονομικής ευμάρειας και αγωνιστικών επιλογών. Αυτοί, χωρίς δεύτερη σκέψη, κατακλύζουν σε κάθε σεζόν το Champions League, τη στιγμή που σύλλογοι με σπουδαία εμβλήματα εισέρχονται και στον κόσμο του Europa League.
Με αυτόν τον τρόπο, από τη μία πλευρά δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την αύξηση της εμπορικής ισχύος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μέσω του τηλεοπτικού θεάματος του εν λόγω αθλήματος (είναι, άλλωστε, απολύτως λογικό το συμπέρασμα πως οι θεαματικές ομάδες της ποιότητας και της κοινωνικής απήχησης συγκεντρώνουν πάνω τους ευκολότερα τα τηλεοπτικά φώτα και τα ανθρώπινα βλέμματα).
Από την άλλη πλευρά, δεδομένων των συνθηκών, ο χώρος που μένει για να συμπληρωθεί το παζλ των συσχετισμών δυνάμεων περιλαμβάνει τους λεγόμενους «μικρούς». Οι «μικροί» μπορεί να έχουν, κατά το παρελθόν, αποδείξει ότι δύνανται να ομορφύνουν τα ευρωπαϊκά Κύπελλα μέσω των υπερβάσεων, αλλά δίχως τα διαυγή στοιχεία της οικονομικής ευχέρειας χάνουν μοιραία τη γη κάτω από τα πόδια τους. Είναι αδύνατον να ανταγωνιστούν στην αρένα της μάχης, σε βάθος χρόνου, τα clubs– μεγαθήρια που απαρτίζουν μια κλειστή ομάδα αδιάλειπτης παρουσίας στην κορυφή. Στην κορυφή τόσο της ποδοσφαιρικής Ευρώπης όσο και της διαφημιστικής εκστρατείας που μεγεθύνει διαρκώς την αξία του brand name τους.
Επομένως, η έννοια της ισορροπίας είναι κάτι δυσεύρετο στο κορυφαίο επίπεδο αξίας και εμπορικότητας του ποδοσφαίρου. Η ανισορροπία μεταξύ μεγάλων και «μικρών» κυριαρχεί στις αναλύσεις της καθημερινότητας. Και, εκ των πραγμάτων, με την οικονομία να είναι αμείλικτη, δεν υπάρχουν συνταγές εύρεσης ενός πεδίου σύγκλισης των μεν (μεγάλων) με τους δε (μικρούς).
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η απάντηση στην οικονομική δυσπραγία είναι ο επαγγελματικός αγωνιστικός σχεδιασμός. Όμως, δεν αρκεί αυτό. Ο «μικρός» δεν επιβιώνει μόνο με το όνειρο της υπέρβασης. Επιβιώνει με γνώμονα την οικονομική και διοικητική σύνεση.
