Η Ρεάλ Μαδρίτης, ύστερα από την κατάκτηση του Champions League στη Λισσαβώνα τον περασμένο Μάιο, προσέθεσε στην πλουσιότατη τροπαιοθήκη της και το UEFA Super Cup.
Αφού επικράτησε της Σεβίλλης με σκορ 2-0 στο Κάρντιφ, η «Βασίλισσα της Ευρώπης» πιστοποίησε ότι η αγωνιστική ετοιμότητα δεν είναι μόνο ζήτημα της δεδομένης χρονικής στιγμής, αλλά και γέννημα της υψηλής ποιότητας των ποδοσφαιριστών της.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Φέτος, για πρώτη φορά μετά το 1997 ( που ήταν ο τελευταίος χρόνος των διπλών τελικών της διοργάνωσης), το Super Cup διεξήχθη σε ημερομηνία άλλη από τη συνηθισμένη.
Από το 1998 έως και πέρυσι, αυτή η αναμέτρηση διεξαγόταν μια μέρα μετά την κλήρωση της φάσης των ομίλων του Champions League. Δηλαδή στα τέλη Αυγούστου, με τις ομάδες να έχουν ήδη διαμορφώσει ποδοσφαιρική ταυτότητα και να δρέπουν τους καρπούς μιας επίπονης προετοιμασίας.
Τούτη τη φορά, Ρεάλ και Σεβίλλη εκλήθησαν να ανταποκριθούν στην πρόκληση της διεκδίκησης ενός τίτλου (μικρού βεληνεκούς, αλλά τίτλου) στις 12 Αυγούστου (!), πράγμα που θα μπορούσε να αποτελέσει τροχοπέδη για τις ανέτοιμες ισπανικές ομάδες.
Όμως, η πρωταθλήτρια Ευρώπης φρόντισε να αποδείξει ότι η συνύπαρξη τόσων πολλών «αστέρων» στην ενδεκάδα εξασφαλίζει τον απαιτούμενο βαθμό ποιότητας σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως του χρονικού σημείου στο οποίο βρισκόμαστε. Μια ενδεκάδα, άλλωστε, με τους Κρόος και Μόντριτς να λειτουργούν τόσο ως αμυντικοί μέσοι όσο και ως ικανότατοι δημιουργοί προϋποθέσεων για γκολ, με τους Μπέιλ, Χάμες Ροντρίγκεζ και Ρονάλντο να απεικονίζουν στο γήπεδο την επιθετική πληθωρικότητα και τον ώριμο Μπενζεμά να προβαίνει στις κατάλληλες τοποθετήσεις στην κορυφή τού 4-2-3-1, δεν γίνεται να έχει πρόβλημα. Και φυσικά, εγείρεται και το εξής εύλογο ερώτημα: ποιος θα σταματήσει αυτή την ομάδα;
Δεν υπάρχει, μετά την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου, καμία απολύτως αμφιβολία για τους δείκτες παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας των «μερένχες». Αν, μάλιστα, η επιθετική ισχύς συνδυαστεί …αρμονικά με την αμυντική συνοχή και ο Κασίγιας επιστρέψει στα επίπεδα απόδοσης του ένδοξου παρελθόντος (του), η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι θα έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα προς τη διατήρηση των …σκήπτρων της και την περαιτέρω ενίσχυση του αγωνιστικού της κύρους.
Στο εμπορικό σκέλος των ποδοσφαιρικών ζητημάτων τού σήμερα η Ρεάλ είναι πρωτοπόρα. Στον αγωνιστικό χώρο εμφάνιζε πάντα την – ενσαρκωμένη στους «καλλιτέχνες» της μπάλας- θελκτικότητα. Κι αν κατορθώσει να γίνει η πρώτη ομάδα μετά τη Μίλαν τού 1989 και τού 1990 που θα κατακτήσει σε δύο διαδοχικές σεζόν το τρόπαιο του Champions League, θα συνδέσει την δική της ευρωπαϊκή κορυφή με την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.
Με τα 10 Κύπελλα Πρωταθλητριών των Μαδριλένων να προκαλούν δέος σε κάθε αντίπαλο και θαυμασμό στις τάξεις των απανταχού υποστηρικτών τους, ουδείς αμφισβητεί τη διαχρονική σπουδαιότητα του συγκεκριμένου συλλόγου. Αλλά αν πραγματοποιηθεί και ο στόχος τού repeat, οι σύγχρονοι «θρύλοι» της Ρεάλ θα ανταγωνιστούν τους αντίστοιχους της πενταετίας 1955-60 στην άτυπη μάχη της ιστορικής καταξίωσης!
