Ήταν 24 Μαΐου του 2014. Πόλη, η Λισσαβώνα. Η Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετώπιζε τη συμπολίτισσα Ατλέτικο με φόντο το πολυπόθητο τρόπαιο του Champions League.
Ο τελικός της κορυφαίας διοργάνωσης της Ευρώπης συνδεόταν, ούτως ή άλλως, με την επιθυμία των «μερένχες» για την κατάκτηση του δέκατου βαρύτιμου ευρωπαϊκού τροπαίου της μακρόχρονης ιστορίας τους.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Παρά ταύτα, η εξέλιξη της αναμέτρησης δεν τούς ευνόησε, καθώς ο Ουρουγουανός Γκοντίν άνοιξε το σκορ στο 36' για τους «ροχιμπλάνκος» του Ντιέγκο Σιμεόνε και το 1-0 παρέμεινε μέχρι και τις καθυστερήσεις. Στο 93ο λεπτό, όμως, ο Σέρχιο Ράμος διαμόρφωσε με κεφαλιά το 1-1 και …λύτρωσε τόσο τον προπονητή του όσο και τους συμπαίκτες του. Στην παράταση, η ορμή και η ψυχολογία του νικητή οδήγησαν τη «Βασίλισσα της Ευρώπης» στην κορυφή. Το τελικό 4-1 αδίκησε, εν μέρει, την μαχητική Ατλέτικο, πλην όμως κατέδειξε και τις ικανότητες της επιβλητικής Ρεάλ.
Απέδειξε, επιπλέον, την ανωτερότητα των ποδοσφαιριστών του Αντσελότι, του ανθρώπου, δηλαδή, που έγινε ο πέμπτος προπονητής που κατέκτησε το Champions League με δύο διαφορετικές ομάδες ( οι προηγούμενοι ήταν ο Αυστριακός Ερνστ Χάπελ, ο Γερμανός Ότμαρ Χίτσφελντ, ο Πορτογάλος Ζοσέ Μουρίνιο και ο Γερμανός Γιουπ Χάινκες). Η σεζόν 2013-14 ολοκληρώθηκε με τον ιδανικό τρόπο για τον σπουδαίο σύλλογο της Μαδρίτης, παρά το γεγονός ότι το ισπανικό πρωτάθλημα κατέληξε στο «Βιθέντε Καλντερόν» για πρώτη φορά μετά το 1996.
Όσον αφορά στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, 2014-15, αυτή ξεκίνησε με την πρωταθλήτρια Ευρώπης να προσθέτει στο έμψυχο δυναμικό της τον Τόνι Κρόος, το γερμανικό πολυεργαλείο της μεσαίας γραμμής που διέπρεψε φορώντας τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, οι Μαδριλένοι δεν αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν το ευρωπαϊκό Super Cup τον περασμένο Αύγουστο στο Κάρντιφ (Ρεάλ Μαδρίτης – Σεβίλλη 2-0, με δύο γκολ του Κριστιάνο Ρονάλντο).
Εκείνη η εμφάνιση της ισπανικής ομάδας στην ουαλική πρωτεύουσα έκανε τους απανταχού φιλάθλους να αναρωτηθούν αν υπήρχε περίπτωση να αμφισβητηθεί η υπεροχή της Ρεάλ τόσο στην Ισπανία όσο και στην ευρωπαϊκή σκηνή του αθλήματος.
Σε ό,τι αφορά στην Primera Division, από την αρχή της σεζόν μέχρι και την ανάδειξή τους ως πρωταθλητών Κόσμου (Ρεάλ – Σαν Λορέντζο 2-0, Μαρόκο), οι ποδοσφαιριστές του Αντσελότι ανταποκρίθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις προκλήσεις και στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Συν τοις άλλοις, στη φάση των ομίλων του Champions League, πέτυχαν το απόλυτο των νικών (το αξιοσημείωτο έξι στα έξι με αντιπάλους τη Λίβερπουλ, τη Βασιλεία και την –πρωτοεμφανισθείσα στο θεσμό – Λουντογκόρετς).
Αλλά εν συνεχεία, από την έναρξη του 2015 κι έπειτα, η αγωνιστική τους κάμψη γίνεται εμφανής σε κάθε αναμέτρηση που απαιτεί τον συνδυασμό ποιότητας και αγωνιστικού χαρακτήρα. Ηττήθηκαν από την πρωταθλήτρια Ισπανίας Ατλέτικο Μαδρίτης δύο φορές εκτός έδρας (2-0 για το Copa del Rey και 4-0 για την Primera Division), ενώ στα δύο τελευταία ματς πρωταθλήματος παραχώρησαν εντός έδρας ισοπαλία (1-1) στην αναγεννημένη Βιγιαρεάλ του Μαρθελίνο και νικήθηκαν εκτός έδρας (0-1) από την Αθλέτικ Μπιλμπάο του Ερνέστο Βαλβέρδε. Το αποτέλεσμα; Τούς «εκθρόνισε» από την πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα η άκρως πειστική Μπαρτσελόνα.
Χθες, επικύρωσαν δια πυρός και σιδήρου την πρόκρισή τους σε βάρος της Σάλκε (ήττα με σκορ 3-4 στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου»), η οποία μπορεί να υπερέβη εαυτόν, αλλά γνώριζε εξ αρχής τη δυσκολία της υπερπήδησης αυτού του εμποδίου.
Εντούτοις, το σπουδαιότερο όλων είναι να διαπιστωθεί ο ...βαθμός που θα πάρουν ο Ιταλός, οι συνεργάτες του και οι αθλητές του στην «δυσεπίλυτη άσκηση» της διατήρησης των πρωτείων. Εξάλλου, δεν πρέπει να λησμονούμε πως η τελευταία, χρονικά, ομάδα που κατόρθωσε να κατακτήσει σε δύο διαδοχικές χρονιές το Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι (1989, 1990). Η χρονική απόσταση από εκείνο το συλλογικό κατόρθωμα της (τώρα παραπαίουσας) Μίλαν αποδεικνύει και την δυσκολία επανάληψής του από οποιαδήποτε ομάδα.
Από τότε, έχουν υπάρξει αλλαγές αναφορικά με τον τρόπο προπόνησης, με τις ποδοσφαιρικές απαιτήσεις, με τα διοικητικά και προπονητικά σχέδια επίτευξης στόχων. Αυτό που, όμως, δεν μεταβάλλεται είναι η ζωτική δύναμη που παρέχει στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή και στην κορυφαία ομάδα η διαρκής διεκδίκηση τίτλων. Η αέναη κίνηση, από σεζόν σε σεζόν, προς την κορυφή.
Μένει να δούμε αν η - εσχάτως προβληματική- Ρεάλ Μαδρίτης θα οδεύσει ως το φινάλε με ψυχή και ποιότητα κι αν θα διατηρήσει το κεκτημένο της κορυφής τον ερχόμενο Ιούνιο στο Βερολίνο.
