Οι ένδοξες σελίδες της ιστορίας του ποδοσφαίρου γράφονται τόσο από ποδοσφαιριστές - σύμβολα όσο και από ομάδες – σύμβολα.
Από ποδοσφαιριστές που αναδεικνύονται σε σύμβολα χάρη στην καταλυτική αγωνιστική τους παρουσία και από ομάδες που γίνονται σύμβολα με βάση τον αντίκτυπο της πορείας τους στην εξέλιξη του αθλήματος.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Μια τέτοια ομάδα – σύμβολο είναι – ομολογουμένως- και ο Άγιαξ, που ιδρύθηκε στις 18 Μαρτίου του 1900. Σε αυτά τα 115 χρόνιας ζωής, ο «Αίαντας» συνδύασε, αναντίρρητα, την χαρά του δημιουργικού ποδοσφαίρου με τις ρηξικέλευθες ιδέες περί τακτικής και συλλογικού σχεδιασμού.
Επίσης, με θεμέλιο λίθο τον συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό οργανισμό, ανέπτυξαν την (αθλητική) προσωπικότητά τους άτομα που ταυτίζονται με απόψεις - τομές στην ίδια την ποδοσφαιρική λογική.
Για παράδειγμα, ο Ρίνους Μίχελς (1928 – 2005), ο οποίος υπήρξε τόσο ποδοσφαιριστής (1946 – 1958) όσο και προπονητής (1965-1971) της ομάδας, συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με την σύλληψη και την εφαρμογή αυτού που αποκαλούμε «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο». Μάλιστα, πέραν του Άγιαξ, αυτή η εμβληματική φυσιογνωμία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου οδήγησε την Εθνική ομάδα της Ολλανδίας στη μεγαλύτερή της (μέχρι σήμερα) επιτυχία, δηλαδή στην κατάκτηση του EURO στη Γερμανία το 1988.
Συν τοις άλλοις, επί των ημερών του στο Άμστερνταμ ξεκίνησε να λάμπει το «αστέρι» του Γιόχαν Κρόιφ, του ανθρώπου που συνδύαζε την αγωνιστική «καλλιγραφία» με την ικανότητα υπέρβασης οποιασδήποτε δυσκολίας κατά τη ροή του ματς. Μια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, που επέλεξε – όταν ολοκλήρωσε την σπουδαία καριέρα του το 1984- να μελετήσει (και να εξελίξει ως προπονητής) τις κατάλληλες μεθόδους εφαρμογής του «ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου».
Άλλωστε, η Μπαρτσελόνα, την οποία τίμησε ως ποδοσφαιριστής για μια πενταετία (1973-1978) και καθοδήγησε από την άκρη του πάγκου για μια οκταετία (1988- 1996), θα τον ευγνωμονεί αιωνίως για τον τρόπο που εμφύσησε τη νοοτροπία του τόσο στην πρώτη ομάδα των «μπλαουγκράνα» όσο και στη ''Masia'', το …μυστικό των επιτυχιών των Καταλανών τα τελευταία χρόνια.
Πέραν τούτων, οι αριθμοί απεικονίζουν πιστά τα καταπληκτικά επιτεύγματα του σπουδαιότερου ολλανδικού συλλόγου: 33 πρωταθλήματα, 18 Κύπελλα και 8 Super Cup Ολλανδίας, 3 συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών (1971, 1972, 1973), 1 Champions League (1995), 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1987), 1 Κύπελλο UEFA (1992), 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα (1972, 1995) και 3 UEFA Super Cup (1972, 1974, 1995, αν και αυτό του 1972 είναι ανεπίσημο, καθώς δεν είχε ακόμη καθιερωθεί ο θεσμός εκ μέρους της UEFA).
Οι αριθμοί, σε αυτές τις περιπτώσεις, αντικαθιστούν την γλαφυρότητα των λέξεων και των εκφράσεων. Εκπλήττουν και εμπνέουν. «Οπλίζουν» με υπερηφάνεια τους πρωταγωνιστές του τότε και αποτελούν οδηγό για τους φιλόδοξους ποδοσφαιριστές του τώρα. Ωθούν τους μεγαλυτέρους να ανακαλέσουν στη μνήμη τους τις «μαγικές» στιγμές των προηγούμενων δεκαετιών και ωθούν τους νεότερους φιλάθλους να αναζητήσουν τις πηγές των πολλών και σημαντικών κατορθωμάτων του «Αίαντα».
Τα 115 χρόνια ύπαρξης, ούτως ή άλλως, συνιστούν Ιστορία. Ταυτοχρόνως, οι αγωνιστικές επιτυχίες αποτελούν (αθλητικό) πλούτο.
Και ο πλούτος της ιστορίας του Άγιαξ ισοδυναμεί με την έννοια του ποδοσφαιρικού μεγαλείου!
