Το ποδόσφαιρο, ιδίως στο κορυφαίο ποιοτικό του επίπεδο, εδράζεται τόσο στην τέχνη της τακτικής όσο και στην τέχνη της επινόησης: στην τακτική, τα αποτελέσματα γίνονται φανερά όταν η οδηγία του προπονητή γίνεται πράξη από τον ποδοσφαιριστή.
Ως προς την (ανάγκη για) επινόηση, όμως, ο ποδοσφαιριστής επιβάλλεται να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Δίχως εξωτερικές παρεμβάσεις και δίχως περαιτέρω αμφιβολίες για το πώς θα αντιμετωπιστεί από τους συμπαίκτες του και τον προπονητή του.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Τη στιγμή, λοιπόν, που ο ποδοσφαιριστής αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να προβεί σε ατομική ενέργεια, είναι αυτός, οι φυσικές και ψυχοπνευματικές του δυνάμεις. Ουδείς άλλος. Αν αισθάνεται καλά στο σώμα και στην ψυχή κι αν είναι εύστροφος, μπορεί να προκαλέσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Να αναδείξει τη σημασία του ατόμου για τη λύση ακόμη και του δυσκολότερου συλλογικού ποδοσφαιρικού προβλήματος.
Αν επιχειρήσουμε να προσαρμόσουμε αυτές τις σκέψεις στα όσα συνέβησαν στο ''Anfield'' και στο ''Camp Nou'', δηλαδή στις δύο τοποθεσίες της χθεσινής ποδοσφαιρικής «ιεροτελεστίας», θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει πάντα μια ισορροπία μεταξύ του τακτικού σχεδίου και του παράγοντα της προσωπικής προσπάθειας και επινόησης.
Στο Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πέραν της προσήλωσης των παικτών των δύο ομάδων στην τακτική που είχαν επιλέξει οι προπονητές τους, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και η ατομική προσπάθεια – επινόηση. Στο πρώτο γκολ των «κόκκινων διαβόλων», η εκπληκτική κάθετη πάσα του Άντερ Ερέρα ανήκει σε αυτή την κατηγορία των επινοήσεων. Επίσης, το υπέροχο τελείωμα της φάσης από τον Χουάν Μάτα αναδεικνύει την αξία της ατομικής ποιότητας.
Για τον Ερέρα, ήταν ευκρινές δείγμα άρτιας τεχνικής κατάρτισης. Για τον Μάτα, ήταν η καλύτερη στιγμή για να επιστρέψει στον δρόμο της πρωταγωνιστικής παρουσίας.
Στο δεύτερο γκολ, άλλη μια ιδιαίτερης έμπνευσης ενέργεια από τον πρώην άσο της Τσέλσι ήταν αρκετή για να διαμορφωθεί το 0-2. «Πλάγιο ψαλίδι», σε μια φάση που ήταν αδύνατον για τον Μινιολέ το να αντιδράσει αποτελεσματικά.
Σε τελική ανάλυση, επρόκειτο για μια ιστορική ποδοσφαιρική «μάχη», η έκβαση της οποίας εξαρτήθηκε τόσο από την ομαδική τακτική όσο και από τις προσωπικές κινήσεις οξυδέρκειας ορισμένων ποδοσφαιριστών.
Στο Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης, το δεδομένο πριν από την αναμέτρηση ήταν πως οι «μπλαουγκράνα» βρίσκονταν σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση. Εξάλλου, η όποια σωματική κόπωση από το ευρωπαϊκό ματς της προηγούμενης Τετάρτης με την Μάντσεστερ Σίτι αντισταθμιζόταν από την θέληση για τη διατήρηση της πρωτοπορίας στο ισπανικό πρωτάθλημα. Από την άλλη πλευρά, η Ρεάλ γνώριζε ότι με μια πειστική εμφάνιση απέναντι στην κυριότερη ανταγωνίστριά της θα είχε την ευκαιρία να ανακάμψει και να ατενίσει το μέλλον της στη σεζόν με περισσότερη αισιοδοξία.
Στην ποδοσφαιρική «σκηνή» της Βαρκελώνης, όπως και στο αγγλικό ντέρμπι, η αφοσίωση στην τακτική ήταν το θεμέλιο της δράσης των δύο ομάδων, ενώ οι ατομικές «πινελιές» προσέδωσαν τη γοητεία του απρόβλεπτου.
Ειδικότερα, ο τρόπος με τον οποίο ο Μπενζεμά τροφοδότησε τον Κριστιάνο Ρονάλντο στη φάση του μοναδικού γκολ των Μαδριλένων και το τέλειο πλασέ του Σουάρες στο δεύτερο γκολ των γηπεδούχων ήταν από τα highlights της βραδιάς. Μιας βραδιάς που πιστοποίησε αυτό που είχαμε παρατηρήσει το τελευταίο διάστημα: πως η Μπαρτσελόνα αξιοποιεί στο έπακρο το ταλέντο των παικτών της και, με «όπλο» τη σταθερά ικανοποιητική της απόδοση, έχει το πλεονέκτημα για την κατάκτηση της κορυφής στην Primera Division.
Αναφορικά με τους «μερένχες», οι αναμετρήσεις τους με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο πλαίσιο των προημιτελικών του Champions League αναμένεται να αποβούν καθοριστικές. Καθοριστικές για το αν θα χαρακτηρίσουμε τη συνολική φετινή παρουσία τους ως επιτυχή ή ανεπιτυχή.
