Παρατηρώντας τα όσα έχουν συμβεί φέτος στις αναμετρήσεις μεταξύ της Ατλέτικο και της Ρεάλ Μαδρίτης, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε με βεβαιότητα πως οι «ροχιμπλάνκος» δεν φοβούνται τη «Βασίλισσα» της Ευρώπης.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Πριν από τη χθεσινή σύγκρουση των δύο ομάδων στο «Βιθέντε Καλντερόν», στο πλαίσιο της προημιτελικής φάσης του Champions League, η ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε είχε πάρει 4 νίκες ( 3 στα 3 εντός έδρας) και 2 ισοπαλίες σε έξι φετινούς αγώνες με αντίπαλη την «αρμάδα» του Κάρλο Αντσελότι. Αυτά, όμως, έλαβαν χώρα στο Πρωτάθλημα, στο Κύπελλο και στο Super Cup Ισπανίας. Το Champions League, ως ένα ποδοσφαιρικό πεδίο που απαιτεί τη μέγιστη ανθεκτικότητα, είναι άλλης μορφής και άλλης δυσκολίας.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δηλαδή βάσει της ιδιαιτερότητας τούτης της διοργάνωσης, υπήρχαν εξ αρχής τόσο αγωνία όσο και ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο θα προσέγγιζαν το παιχνίδι οι γηπεδούχοι. Με προφανή προσήλωση στην αμυντική τάξη και συνοχή ή με τις επιθετικές βλέψεις που θα τούς «τροφοδοτούσαν» με περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης; Τελικώς, υπερίσχυσε η ανάγκη για αμυντική σταθερότητα, καθώς ο Σιμεόνε επέλεξε να παρατάξει την ομάδα του με γνώμονα τη διατήρηση του μηδενός στο παθητικό.
Οι πρωταθλητές Ισπανίας κινδύνευσαν με παραβίαση της εστίας τους σε αρκετές περιπτώσεις στο πρώτο ημίχρονο, αλλά τόσο ο Όμπλακ όσο και οι αμυντικοί του κατόρθωσαν να βγουν αλώβητοι από αυτή την μάχη. Ως προς το δεύτερο μέρος, η αλήθεια είναι πως στο αμυντικό προφίλ της Ατλέτικο προστέθηκε και η μείωση του επιθετικού ρίσκου από την πλευρά της Ρεάλ, κάτι που οδήγησε, εν τέλει, στη «λευκή» ισοπαλία.
Αν μη τι άλλο, παρακολουθήσαμε μια ιδιότυπη ισπανική σύγκρουση με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και πλέον δεν επιδέχεται αμφισβήτηση το γεγονός ότι το 0-0 αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς ενόψει της ρεβάνς στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου».
Από την άλλη πλευρά, η Μονακό, η οποία διέγραψε μια πορεία πραγματικής υπέρβασης έως τα προημιτελικά, γνώριζε ότι το να αποσπάσει θετικό αποτέλεσμα στο ματς με τη Γιουβέντους στην Ιταλία ήταν εξαιρετικά δύσκολη αποστολή. Η «Γηραιά Κυρία», με την αυτοπεποίθηση που τής είχαν δώσει οι μέχρι χθες εμφανίσεις της, ήξερε πώς να διαχειριστεί την ταμπέλα του φαβορί.
Γιατί μπορεί να μην έχει αγωνιστεί στην ημιτελική φάση του Champions League από το 2003 κι εντεύθεν, αλλά αυτό δεν αναιρεί τις ικανότητες όσων απαρτίζουν το ρόστερ της σημερινής ομάδας. Από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου 2014 -15, η ένδοξη ιστορία της ομάδας «συναντήθηκε» με την ποιότητα των σύγχρονων «αστέρων» της και, αυτομάτως, ο πήχυς των φιλοδοξιών ανήλθε στα υψηλά επίπεδα του παρελθόντος.
Αναμφίβολα, το 1-0 με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι από τον Χιλιανό Αρτούρο Βιντάλ δίνει προβάδισμα – έστω και ισχνό – στην πρωταθλήτρια Ιταλίας. Στην ομάδα, δηλαδή, που βρίσκει ξανά την πυξίδα που οδηγεί στην ευρωπαϊκή καταξίωση. Τέλος, οι Μονεγάσκοι, ανεξαρτήτως του τί θα συμβεί στον επαναληπτικό αγώνα, είναι δεδομένο πως αξίζουν τον σεβασμό μας για την σθεναρή παρουσία που επέδειξαν στις προηγούμενες βραδιές της εν λόγω διοργάνωσης.
