Η Έβερτον, η οποία επικράτησε χθες με το εκπληκτικό 3-0 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Γκούντισον Παρκ», προσπαθεί να «σώσει» τις εντυπώσεις στο φινάλε της σεζόν, με δεδομένο μειονέκτημα το ότι δεν κατόρθωσε να βρει εξ αρχής σταθερό βήμα για να διακριθεί.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Οι «εφοπλιστές», υπό τον Ντέιβιντ Μόγιες, ο οποίος βρισκόταν στην άκρη του πάγκου τους για έντεκα ολόκληρα χρόνια ( 2002 – 2013), πραγματοποίησαν αλλαγές στο διοικητικό και ποδοσφαιρικό τους σχέδιο, βελτιώθηκαν στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, αλλά δεν έφτασαν ποτέ ώς την κατάκτηση κάποιου τίτλου.
Μόνο το καλοκαίρι του 2005, όταν έφτασαν ένα βήμα από τη συμμετοχή τους στους «χρυσοφόρους» ομίλους του Champions League, άγγιξαν την αληθινή υπέρβαση, αλλά ούτε τότε την πέτυχαν. Παρά ταύτα, ο Σκωτσέζος προπονητής, πριν αναχωρήσει για το Μάντσεστερ, είχε φροντίσει να συνδέσει το όνομά του με την ανάδειξη της αξίας ορισμένων εξαιρετικώς ταλαντούχων ποδοσφαιριστών (ο Γουέιν Ρούνεϊ αποτελεί το τρανότερο παράδειγμα).
Ως προς τη διάδοχη κατάσταση, εν έτει 2013, ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ (φωτο.), ο οποίος είχε ήδη καταθέσει διαπιστευτήρια προπονητικής ποιότητας στη Σουόνσι και στη Γουίγκαν, ήταν αυτός που επελέγη για να οδηγήσει την ιστορική ομάδα του Λίβερπουλ στη νέα απαιτητική μεταβατική εποχή. Ο Ισπανός προπονητής έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να εξασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ συνετών επιλογών και λελογισμένου ρίσκου, απεδείχθη άκρως ικανός στη διαχείριση του ρόστερ της ομάδας του και, τελικώς, ώθησε την Έβερτον του 2013-14 στην κατάληψη της πέμπτης θέσης.
Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για τη συμμετοχή στο Europa League της φετινής περιόδου, αλλά για μια ακόμη φορά το …σύνδρομο του παραγκωνισμού αυτής της διοργάνωσης εκ μέρους των αγγλικών ομάδων έκανε την εμφάνισή του. Τα «ζαχαρωτά» αποκλείστηκαν από τη Ντιναμό Κιέβου στη φάση των «16» και απώλεσαν ξανά την ευκαιρία επίτευξης ευρωπαϊκής διάκρισης. Και η αλήθεια είναι πως, ούτως ή άλλως, για έναν σύλλογο που κατέκτησε τον μοναδικό ευρωπαϊκό του τίτλο το 1985 ( νίκη με 3-1 επί της Ραπίντ Βιέννης στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων), δεν μπορεί να θεωρείται αμελητέα η οποιαδήποτε επιτυχία στη διοργάνωση του Europa League.
Ταυτοχρόνως, η χρονιά στην Premier League δεν εξελίχθηκε με τον καλύτερο τρόπο για τους ποδοσφαιριστές του Μαρτίνεθ, με αποτέλεσμα να βρίσκονται, ύστερα από 34 αγωνιστικές, στην δέκατη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Θέση που, ασφαλώς, δεν συνάδει με τη φιλοδοξία περί σφαιρικής προόδου του συλλόγου. Με τη φιλοδοξία, δηλαδή, που είχε γεννήσει η ίδια η πρόσληψη του συγκεκριμένου προπονητή πριν από περίπου δύο χρόνια.
Πλέον, έπειτα και από τη χθεσινή κολακευτική νίκη επί της τουλάχιστον ασταθούς Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν μπορούν παρά να εγείρονται ερωτήματα σχετικά με το αν η Έβερτον αδίκησε τον εαυτό της κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ερωτήματα που, συνάμα, μπορούν να αποτελέσουν τροφή για σκέψη και έναυσμα για αλλαγή σελίδας.
Η ανασυγκρότηση μετά την «καταιγίδα» είναι, εξ άλλου, μονόδρομος για όσους στοχεύουν ψηλά και επιθυμούν να εμφανίζονται ανταγωνιστικοί και ανθεκτικοί στις εκάστοτε δυσκολίες.
