Στη χθεσινή αναμέτρηση της Ρεάλ Μαδρίτης με τη Γιουβέντους, όλα έδειχναν να παίρνουν τον δρόμο τους με το πέναλτι που κέρδισαν οι γηπεδούχοι.
Γράφει ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Ο Χάμες Ροντρίγκες ανετράπη από τον Κιελίνι, ο διαιτητής Έρικσον καταλόγισε την «εσχάτη των ποινών» υπέρ των Ισπανών και ο Κριστιάνο Ρονάλντο (23’, 1-0) έδωσε στην ομάδα του σκορ πρόκρισης. Βεβαίως, στο υψηλότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου, επιβάλλεται να λαμβάνεις υπόψη και τις αρετές του αντιπάλου, αν θέλεις να είσαι αποτελεσματικός σε κάθε περίπτωση.
Όμως, οι ποδοσφαιριστές του Κάρλο Αντσελότι δεν υπολόγισαν με ορθό τρόπο τις πιθανότητες και τις δυνατότητες αντίδρασης της «Γηραιάς Κυρίας». Θεώρησαν, οι Μαδριλένοι, ότι αρκούσε η εύρυθμη λειτουργία στον επιθετικό τομέα του παιχνιδιού τους για να ακυρώσουν τις αγωνιστικές προσπάθειες των φιλοξενουμένων. Και αυτή τους η πεποίθηση τούς στοίχισε κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου.
Στο 57’, η στιγμή ολιγωρίας της άμυνας της δεκάκις πρωταθλήτριας Ευρώπης μετετράπη σε γκολ από τον Αλβάρο Μοράτα. Ένα γκολ που, όπως φάνηκε στη συνέχεια του ημιτελικού, απετέλεσε το «κλειδί» για την επικύρωση της ιταλικής συμμετοχής στον μεγάλο τελικό της 6ης Ιουνίου, ο οποίος θα διεξαχθεί στην πόλη του Βερολίνου.
Μετά το 1-1, ήταν ολοφάνερο ότι η ισπανική ομάδα δυσκολευόταν να βρει την κατάλληλη απάντηση στην καταπληκτική αμυντική οργάνωση των Ιταλών. Ο Μπέιλ, ο Χάμες, ο Ρονάλντο και ο Μπενζεμά εγκλωβίστηκαν και αδυνατούσαν να κάνουν κάτι ουσιαστικό, κάτι που θα συντελούσε στην δημιουργία ευκαιριών για την επίτευξη του δευτέρου τέρματος. Η Γιουβέντους, ύστερα από το γκολ – «χρυσάφι» του Μοράτα, έστρεψε την προσοχή της στις καλές τοποθετήσεις και στις συνεχείς αλληλοκαλύψεις, χωρίς να επωμίζεται, πλέον, το βάρος της ανάγκης τού να σκοράρει.
Κι όταν μια ιταλική ομάδα κορυφαίου ποιοτικού επιπέδου πασχίζει να πάρει την πρόκριση μέσω της προσήλωσης στα αμυντικά της καθήκοντα, το πιθανότερο είναι πως η προσπάθειά της θα τελεσφορήσει.
Η πρωταθλήτρια Ιταλίας, λοιπόν, κατόρθωσε να διατηρήσει ως το τέλος αυτό το υπερπολύτιμο 1-1 και να κλείσει …θέση για τον τελικό της σπουδαιότερης διασυλλογικής διοργάνωσης. Δώδεκα χρόνια μετά την βραδιά του ιταλικού ποδοσφαιρικού εμφυλίου του 2003 (Γιουβέντους – Μίλαν 0-0 κ.α, παρ., 2-3 πεν.), η «Γιούβε» επιστρέφει στο κάδρο των λαμπερών πρωταγωνιστών.
Το αν θα καταφέρει να κάμψει την αντίσταση της υπερπλήρους Μπαρτσελόνα, θα το διαπιστώσουμε κατά τη ροή του αγώνα, του πρώτου τελικού μεταξύ αυτών των δύο ομάδων στην ιστορία του Champions League.
ΥΓ: Η κραυγή του Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ύστερα από το πάθος και την μεγάλη αγωνία ενός ολόκληρου ενενηνταλέπτου, προδίδει τόσο την επιθυμία του Ιταλού να γευτεί την μοναδική χαρά της συμμετοχής στον τελικό όσο και την απαράμιλλη πίστη στις ικανότητές του. Ένας εκ των πληρέστερων τερματοφυλάκων όλων των εποχών, στα 37 του χρόνια και με το μετάλλιο του νικητή του Μουντιάλ 2006 στην προθήκη του, διψά σαν πρωτάρης για να βιώσει την ιδιαιτερότητα ενός ακόμη τελικού. Η κατάκτηση του Champions League είναι το όνειρο που δεν έχει υλοποιήσει. Ευελπιστεί να το επιτύχει φέτος. Για να αποδείξει περίτρανα ότι ο πρωταθλητισμός, ως βάση αγωνιστικής σκέψης, απομακρύνει πάντα τον αθλητή από τον κορεσμό.
