Συνέντευξη στην εφημερίδα “Χανιώτικα Νέα” παραχώρησε η Βασιλική Καζαντζή μιλώντας για την επιτυχημένη πορεία που είχε φέτος η γυναικεία ομάδα μπάσκετ, εξασφαλίζοντας την παραμονή στην Α2 εθνική κατηγορία. Η 26χρονη γκαρντ μιλά για το πώς εξελίχθηκε αυτή η χρονιά και τις προοπτικές που παρουσιάστηκαν μετά την παραίτηση του Αρη Πετρούπουλης.
Για το μέλλον της τονίζει ότι ακόμα δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει, ενώ παράλληλα εκφράζει τις ευχές της για καλή επιτυχία στην ομάδα των Κορασίδων που σε λίγο καιρό θα αγωνιστούν στην τελική φάση (final-6) του πανελλήνιου πρωταθλήματος.
– Εσύ πώς είδες την προσπάθεια της ομάδας μέσα από το παρκέ;
Σίγουρα αρχίσαμε τη σεζόν μ’ εντυπωσιακό τρόπο, κερδίζοντας μια πολύ δυνατή ομάδα στον αγώνα κυπέλλου, ενώ στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος επικρατήσαμε αυτής που τελικά βγήκε στην Α1. Ακολούθησαν ακόμη αρκετά καλά παιχνίδια στα οποία, όμως, δεν μπορέσαμε να πάρουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ενώ λίγο πριν τελειώσει ο α’ γύρος πετύχαμε δυο σημαντικές νίκες. Στη συνέχεια κάναμε μια “κοιλιά”, χάσαμε κάποιους αγώνες χωρίς να “κοντράρουμε”, με αποτέλεσμα να βρεθούμε χαμηλά στη βαθμολογία. Ομως μας βοήθησε το γεγονός ότι η Πετρούπολη ουσιαστικά παραιτήθηκε μετά την 17η αγωνιστική και πλέον θέλαμε να την περάσουμε στη βαθμολογία, ώστε να περιμένουμε τους συνδυασμούς που χρειαζόταν για να σωθούμε. Χωρίς να παίξουμε καλά νικήσαμε στο καθοριστικό εκτός έδρας παιχνίδι με τον Προφήτη Ηλία και έτσι κάναμε το μεγάλο βήμα για την παραμονή, αφού οι πιθανότητες ήταν με το μέρος μας στα δυο άλλα ζητούμενα, τα οποία πράγματι βγήκαν και έτσι ο ΟΑΧ θα παίζει και τη νέα σεζόν στην Α2, κάτι που θεωρώ ότι είναι μεγάλη επιτυχία.
– Στο ξεκίνημα του β’ γύρου μείνατε, ουσιαστικά, μόνον τρεις έμπειρες παίκτριες, μαζί με τις κορασίδες και τις νεανίδες. Πίστευες ότι ο στόχος ήταν εφικτός;
Σίγουρα τις πρώτες ημέρες επηρεαστήκαμε, κυρίως ψυχολογικά και υπήρχε προβληματισμός. Έπρεπε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και στο γεγονός ότι οι νεαρές συμπαίκτριές μας υποχρεώθηκαν ν’ αναλάβουν ευθύνες που με βάση την ηλικία και την εμπειρία τους, δεν ήταν έτοιμες να κάνουν. Όμως στην πορεία έδειξαν ότι τελικά ήταν, “άρπαξαν” την ευκαιρία, “έδεσαν” με την ομάδα και βοήθησαν στην παραμονή της.
– Τον επόμενο μήνα η ομάδα κορασίδων θα παίξει στο φάιναλ 6 του πανελληνίου πρωταθλήματος. Θα τη βοηθήσουν οι εμπειρίες που απέκτησαν όσες παίκτριες αγωνίστηκαν και στην Α2;
Οπωσδήποτε θα τους είναι πολύτιμες. Ανεξάρτητα από αυτό, πιστεύω ότι έχουν ταλέντο, δούλεψαν πολύ κατά τη διάρκεια της σεζόν, ξέρω ότι συνεχίζουν τις δυνατές προπονήσεις και θεωρώ ότι μπορούν να βρεθούν στα μετάλλια. Τους το εύχομαι ολόψυχα.
– Εχεις συζητήσει αν θα συνεχίσεις εδώ και τη νέα σεζόν;
Είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Θα είμαι στα Χανιά μέχρι τις 4 Ιουνίου, οπότε ολοκληρώνεται η σεζόν της ομάδας του ΟΑΧ 2000 στο τουρνουά μίνι, μετά θα πάω σπίτι για την απαραίτητη ξεκούραση και θ’ ακολουθήσουν οι αποφάσεις για τη νέα σεζόν.
– Είσαι ευχαριστημένη από το ποσοστό που είχες στα τρίποντα;
Πάντα υπάρχει το καλύτερο σε κάθε επίδοση. Εβαλα 44 και βγήκα 2η στον νότιο όμιλο, όμως έχασα και αρκετά, ενώ περισσότερο είμαι ευχαριστημένη για τους πόντους μου που βοήθησαν την ομάδα να πάρει νίκες. Γενικότερα, ανάλογα με την κατάληξη, το τρίποντο μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει μια ομάδα. Είναι θέμα προπόνησης, εμπιστοσύνης στο χέρι σου, αλλά και τύχης. Προσωπικά μου αρέσει να παίρνω προσπάθειες έξω από τα 6.75μ. και βέβαια πάντα υπάρχει άγχος για την πορεία της μπάλας. Πιστεύω ότι το μόνο τρίποντο χωρίς ευθύνη, το πιο εύκολο θα έλεγα, είναι αυτό που επιχειρείται στην λήξη ενός αγώνα, όταν η ομάδα σου βρίσκεται στο -2 ή -3. Αν μπει γίνεσαι “ήρωας”, αν αστοχήσεις ξέρουν ότι προσπάθησες, αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
– Μπορείς να συγκρίνεις, αγωνιστικά, την περυσινή ομάδα γυναικών με τη φετινή;
Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με δεδομένη την πολύ μεγάλη διαφορά επιπέδου. Ήταν εντελώς διαφορετικές οι απαιτήσεις και ο βαθμός δυσκολίας στη φετινή σεζόν. Η εθνική κατηγορία είχε πολλά παιχνίδια, έμπειρους αντιπάλους, πολλές μετακινήσεις, οπότε το μόνο που μπορώ να πω είναι φέτος, αν και είχε αρκετά καινούργια πρόσωπα, η ομάδα “έδεσε” καλά και ανταποκρίθηκε στις δυσκολίες που υπήρξαν.
* Η Βασιλική Καζαντζή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 19/12/1992, άρχισε το μπάσκετ σε ηλικία 9 ετών στον Ηρακλή, συνέχισε σε Siemens, ΠΑΟΚ, Απόλλωνα Καλαμαριάς, αγωνιζόμενη και με τις τέσσερις στην Α1 Εθνική, ενώ το καλοκαίρι του 2016 ήρθε στα Χανιά (από τον Απόλλωνα Κ., που έπαιζε τότε στην Α2), στον οποίο φέτος είχε και την προπονητική ευθύνη στα “μικρά” του συνεργαζόμενου σωματείου ΟΑΧ 2000. Στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες έχει κατακτήσει, το 2008, τίτλο στην ΕΚΑΣΘ με τις κορασίδες του Ηρακλή (στη συνέχεια η ομάδα πήρε την 4η θέση στο αντίστοιχο πανελλήνιο πρωτάθλημα), ενώ έχει χριστεί και διεθνής με την εθνική κορασίδων.
Αγωνίζεται στη θέση “2” και είναι πτυχιούχος Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Από τη μέχρι τώρα παρουσία της στον ΟΑΧ θυμάται τη μεγάλη στεναχώρια μετά την ήττα από τον Ανταγόρα Κω στην πρεμιέρα των περυσινών μπαράζ ανόδου, αλλά και τη χαρά μετά τη νίκη, την 4η αγωνιστική, επί του Εσπέρου Πατρών, με την οποία η ομάδα εξασφάλισε της 2η θέση στον όμιλο και με αυτήν, ουσιαστικά, άνοιξε ο δρόμος για την Α2.
Να σημειωθεί ότι η οικογένειά της είναι μπασκετική, αφού οι δυο αδελφές της, η 24χρονη Στέλλα και η 23χρονη Σπυριδούλα έπαιζαν φέτος με την ομάδα “Ναύαρχος Βότσης” στον βόρειο όμιλο της Α2 και μάλιστα η Στέλλα αναδείχθηκε δεύτερη σκόρερ του ομίλου.
