Μέχρι πριν από λίγες ημέρες πίστευα ότι η ΕΟΚ έχει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα μόνο την Εθνική γυναικών και το γυναικείο μπάσκετ γενικότερα. Πλέον μετά από όσα γίνονται και στην Εθνική των ανδρών, όπου έχουμε πολλούς παίκτες (ποιοι 12 θα μας εκπροσωπήσουν βέβαια ακόμη δεν ξέρουμε), έχουμε καινούριες φανέλες, αλλά δεν έχουμε ακόμη προπονητή (τι να τον κάνουμε όταν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας λέει έστω και σαν αστείο -αστείο η Εθνική Ελλάδος μπάσκετ ανδρών;- ότι οι ομάδες χρειάζονται παίκτες και εμείς παίκτες έχουμε) και μπορεί και να μην έχουμε τελικά, αν συνεχίσουν να αρνούνται ο ένας μετά τον άλλον, ή να έχουμε απλά κάποιον για να ζητάει τα τάϊμ άουτ και να περιμένει μετά οδηγίες (αλήθεια μπορούν να γίνουν τέτοια πράγματα;), καταλήγω στο εξής συμπέρασμα. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Γιώργος Βασιλακόπουλος μάλλον έχει αποφασίσει να ξαναγυρίσει το μπάσκετ εκεί που ήταν το 1980, δηλαδή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και να αφήσει πίσω του καμμένη γη. Αν όχι, ας αντιμετωπίσει με περισσότερη αγάπη, αυτό που κάποτε αγάπησε πολύ και βοήθησε να οδηγηθεί πολύ ψηλά. Στην καρδιά και την ψυχή των Ελλήνων φιλάθλων.

ΥΓ Είναι προφανές ότι ο κόσμος του μπάσκετ δεν μιλάει ανοιχτά για τα κακώς κείμενα γιατί σέβεται τα όσα είχαν επιτευχθεί στο παρελθόν και την πεπατημένη τόσων ετών που απαγόρευε οποιαδήποτε κριτική, αλλά μήπως έφτασε πια η ώρα να μπει επιτέλους το εγώ κάτω από το εμείς και όχι να φταίνε μόνο οι άλλοι;

Γιώργος Νιφλής