Αυτό που λέμε «με το σπαθί της» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωση της Δώρας Γκουντούρα. Όλη η πορεία της από την τυχαία εκκίνηση στην ξιφασκία μέχρι την αναγνώριση στο διεθνές στερέωμα αποτελεί την αποτύπωση της γνωστής έκφρασης. Η κοπέλα… ζώστηκε το σπαθί της, έβγαλε δυναμισμό, πείσμα και φιλοδοξίες και με σκληρή δουλειά έφτασε πρώτα στις πανελλήνιες κι έπειτα στις διεθνείς διακρίσεις. Με το ίδιο τσαγανό θέλει τώρα να κατακτήσει υψηλότερες κορυφές στο παγκόσμιο στερέωμα και φυσικά να πάρει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Από την αρχή έως σήμερα έχει προπονητή τον Θανάση Δελενίκα, ενώ είναι μέλος της εθνικής ομάδας σταθερά από το 2012. Γράφει ο Γιάννης Φάκαρος.
Το Sportshero και η στήλη «στον δρόμο για το Τόκιο» παρουσιάζει την πρωταθλήτρια της σπάθης Δώρα Γκουντούρα, η οποία είναι από τις μεγάλες ελπίδες της ελληνικής ξιφασκίας για Ολυμπιακή συμμετοχή στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Η 22άχρονη ξιφομάχος της Α.Ε.Κ. βαδίζει σε καλό δρόμο και θεωρεί απολύτως εφικτό να είναι σε περίπου 1,5 χρόνο από τώρα στις Ολυμπιακές προκρίσεις. Χρειάζεται πολλούς διεθνείς αγώνες και πόντους για τον διεθνή πίνακα αξιολόγησης, μάλιστα αυτές τις ημέρες βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής για το εναρκτήριο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019. Παραμονή της αναχώρησής της η Γκουντούρα μάς μίλησε για τη διαδρομή της στην ξιφασκία, για το πώς συνδυάζει πρωταθλητισμό και σπουδές, για τις τελευταίες εμφανίσεις της στο εξωτερικό και την προοπτική ολυμπιακής πρόκρισης και πολλά άλλα.
Πού σε βρίσκουμε Δώρα;
«Στην Αθήνα, ετοιμάζομαι σιγά-σιγά για το ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο για το νέο έτος διεξάγεται στο Σολτ Λέικ Σίτι στις 25 και 26 Ιανουαρίου. Συνολικά οκτώ περιλαμβάνει η χρονιά».
Είναι η δεύτερη σεζόν, που αγωνίζεσαι στην κατηγορία των γυναικών. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου; Στον τελευταίο διεθνή αγώνα πώς τα πήγες;
«Ο αμέσως προηγούμενος αγώνας ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Γαλλία. Δεν πήγα τόσο καλά, αποκλείστηκα σχετικά γρήγορα και κάπου έπαιξε ρόλο και η διαιτησία, ωστόσο άλλο ήταν για μένα το ουσιαστικό συμπέρασμα. Είδα ότι μπορώ ήδη να σταθώ σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία με αντιπάλους τόσο μεγάλου βεληνεκούς. Κατάλαβα ότι μπορώ να είμαι απολύτως ανταγωνιστική και το είχα δει και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα το περασμένο καλοκαίρι. Την 8η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα γυναικών μάλιστα, τη θεωρώ την καλύτερη στιγμή μου. Νομίζω ότι είμαστε υπολογίσιμοι σαν Ελλάδα. Και εγώ και η Δέσποινα Γεωργιάδου, η άλλη κοπέλα που είμαστε μαζί στη σπάθη».
Ας πάμε πίσω για λίγο, στο ξεκίνημά σου. Πώς προέκυψε η ενασχόληση με την ξιφασκία;
«Γενικά από μικρό παιδί ασχολιόμουν με τον αθλητισμό. Πήγαινα χορό αρκετά χρόνια, έκανα τένις, ενώ παλιότερα είχα ασχοληθεί και με την ενόργανη γυμναστική. Μια μέρα είχα σχολική εκδρομή στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας. Ήμουν μαθήτρια της 6ης δημοτικού τότε. Έτυχε την ίδια μέρα να οργανώνεται εκεί παρουσίαση κάποιων μη διαδεδομένων αθλημάτων, όπως η ξιφασκία, το μπάντμιντον και η τοξοβολία. Εκεί με βρήκε ο έφορος του τμήματος ξιφασκίας της Α.Ε.Κ. και μου πρότεινε να πάω σε μία προπόνηση να δοκιμάσω. Πήγα, δοκίμασα, μου άρεσε και τελικά έμεινα. Στην αρχή ήμουν λίγο αρνητική, αλλά με την παρότρυνση των δικών μου ανθρώπων όπως και του εφόρου, ο οποίος έλεγε ότι θα είμαι αρκετά καλή, το άθλημα με κέρδισε. Τότε έκανα ταυτόχρονα χορό και τένις. Κάποια στιγμή όμως, κατάλαβα ότι δεν γινόταν να τα συνδυάσω και άφησα όλα τα άλλα. Επιπλέον έβλεπα ότι δεν ήμουν τόσο καλή στα άλλα δύο, ενώ με πίεζε και ο χρόνος πια με τα αθλήματα και διάλεξα αυτό στο οποίο ήμουν καλύτερη και μου άρεσε περισσότερο»
Αθλητικό δελτίο πότε έβγαλες;
«Μετά τον πρώτο χρόνο»
Κάποια προσόντα, και ίσως όχι μόνο σωματικά, θα διέκριναν σε σένα ώστε να πιστέψουν ότι μπορείς να εξελιχθείς στην ξιφασκία.
«Ήμουν ψηλό κορίτσι, αλλά το μεγαλύτερο προσόν ήταν ο δυναμισμός και ότι μου άρεσε να παίζω με τα σπαθιά. Δεν με φόβιζαν τα σπαθιά, αντίθετα με ιντρίγκαραν κιόλας! Αυτά κυρίως διέκριναν πιστεύω οι άνθρωποι του τμήματος».
Δεν πιστεύουμε να ήσουν κι από τα κοριτσάκια, που τους άρεσε να παίζουν με τα παιχνίδια των αγοριών…
«Όχι δεν ήμουν αγοροκόριτσο (χαμογελάει). Ωστόσο με ιντρίγκαρε από μικρή να παίζω με τα σπαθιά».
Πρώτη διάκριση;
«Η πρώτη επιτυχία ήρθε πάνω στη γιορτή μου. Ήταν σε τουρνουά με την επωνυμία «Κύπελλο Ηλιοπούλεια» και κατέκτησα το χρυσό μετάλλιο»
Πέρα από το ταλέντο ποια θα έλεγες ότι είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να δείξει κάποιος για να προοδεύσει στην ξιφασκία;
«Η δουλειά φυσικά είναι πολύ σημαντική και χρειάζεται να γίνεται σε σωστή βάση. Απαιτείται πειθαρχία, δηλαδή να θες να ακούσεις και να αφομοιώσεις αυτά που σου λένε. Χρειάζεται θέληση για να κερδίσεις, όπως χρειάζεται και σεβασμός απέναντι στα άτομα με τα οποία συναναστρέφεσαι σε προπονήσεις και αγώνες από τους φυσιοθεραπευτές ως τους εφόρους. Σε ωριμάζει πιο γρήγορα αυτό το άθλημα».
Πάμε στον μεγάλο στόχο της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να συζητήσουμε τα κριτήρια πρώτα;
«Στην ξιφασκία πρέπει βασικά να είσαι μέσα στις πρώτες 16 αθλήτριες της παγκόσμιας κατάταξης και στις 2 πρώτες Ευρωπαίες στο όπλο σου. Αν δεν το καταφέρεις, τότε κυνηγάς το δεύτερο κριτήριο, που είναι το Προολυμπιακό τουρνουά. Επιδιώκεις εκεί την υψηλή θέση και την πρόκριση. Το rankinglistείναι ετήσιο και διαφοροποιείται συνεχώς μετά από αγώνες. Μέχρι να φτάσουμε λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες θ’ ανανεώνεται άρα χρειαζόμαστε ταξίδια και βαθμούς. Στο ομαδικό δεν μπορούμε να κυνηγήσουμε ολυμπιακό «εισιτήριο» ως Ελλάδα».
Υπάρχουν κάποιοι αγώνες στο εξωτερικό που να θεωρούνται πιο σημαντικοί;
«Όλοι οι αγώνες μέχρι να φτάσουμε στο καλοκαίρι του 2020 είναι πολύ σημαντικοί. Μετά την Αμερική θα πάω στο Κάιρο. Στις 22 Φεβρουαρίου θα διεξαχθεί εκεί ένα από τα τουρνουά γκραν πρι. Τα τουρνουά αυτά έχουν μεγάλο συντελεστή για το ranking».
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυνάμεις του αθλήματος;
«Οι μεγαλύτερες είναι η Ρωσία, η Γαλλία, η Ιταλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν φυσικά κι άλλες δυνατές χώρες».
Πόσο κοντά είναι το όνειρο συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020;
«Δεν είναι κάτι εύκολο η πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες παρόλα αυτά με την απαραίτητη οικονομική και αθλητική στήριξη είναι ένας στόχος που μπορεί να επιτευχθεί. Δεν το κρύβω ότι ονειρεύομαι τη συμμετοχή μου στην κορυφαία αθλητική εκδήλως στον πλανήτη».
Έχεις τις κατάλληλες βοήθειες λοιπόν;
«Τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα. Στο παρελθόν πέρασα φυσικά πολλές δύσκολες στιγμές μέχρι να μου προσφερθεί η κατάλληλη οικονομική στήριξη με χορηγίες. Πονάει πολύ να ξέρεις ότι είσαι καλός, ότι μπορείς να υλοποιήσεις υψηλούς στόχους και παρόλα αυτά να μην έχεις ολοκληρωτική στήριξη. Σκληρό είναι επίσης να έχεις δώσει δείγματα της αξίας σου κι επειδή δεν ήρθαν τα αποτελέσματα τη στιγμή που έπρεπε να μη βρίσκεις οικονομική βοήθεια. Τώρα έχω ολοκληρωμένο πρόγραμμα με διεθνή τουρνουά. Σχεδόν έναν χρόνο ισχύει αυτό και τα έξοδα καλύπτονται από την ομοσπονδία κι από χορηγό».
Οι συνθήκες προπόνησης πώς είναι;
«Στο ΟΑΚΑ κάνουμε προπόνηση και θα έλεγα ότι είναι αρκετά δύσκολες οι συνθήκες. Πολλές φορές είναι παγωμένο το γυμναστήριο και χρειαζόμαστε αρκετή ώρα ζέσταμα για να μην κινδυνεύουμε με τραυματισμό. Στιγμή δεν πρέπει να μείνουμε ακίνητοι γιατί θα παγώσουμε».
Κάνεις πρωταθλητισμό και σπουδάζεις σε ανώτατη σχολή. Πώς καταφέρνεις να τα συνδυάζεις;
«Δυσκολεύομαι πολύ στον συνδυασμό των δύο πρέπει να πω. Βρίσκομαι στο 4ο έτος στην Πάντειο και θέλω σύντομα να πάρω το πτυχίο μου. Για μετά δεν έχω σκεφτεί ακόμα αν θα το συνδυάσω με μεταπτυχιακό. Καλά τα πάω μέχρι τώρα, αλλά πρέπει να φτάσω στην πηγή και να πιω νερό. Την ίδια ώρα δεν το βάζω κάτω στον πρωταθλητισμό, δεν χαλαρώνω και προσπαθώ συνεχώς για τη βελτίωσή μου. Η ξιφασκία είναι ένα εξαιρετικό άθλημα και θα ήθελα να εκφράσω τη μεγάλη επιθυμία μου να ζητήσουν και να μπορέσουν να πάρουν οι γονείς περισσότερη ενημέρωση γύρω από αυτήν. Είναι σημαντικό για να προωθηθεί το άθλημα. Η ξιφασκία είναι κάτι το ξεχωριστό και κυρίως για τον διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα της».
«Πρότυπό μου η Βουγιούκα»
Η Βάσω Βουγιούκα των μεγάλων διεθνών επιτυχιών και των συμμετοχών σε Ολυμπιακούς Αγώνες διακρίθηκε στη σπάθη, όπου αγωνίζεσαι κι εσύ. Εσείς αποτελείτε τη συνέχεια.
«Μετά το 2004, όπου επειδή ήμασταν διοργανωτές αγωνιστήκαμε και στο ομαδικό, η ξιφασκία δεν έχει πετύχει κάποια διάκριση. Θα ήθελα να συνεχίσω την παράδοση της Βουγιούκα στο όπλο. Και τώρα που πάμε στο εξωτερικό μας ρωτάνε για τη Βάσω. Με το όνομά της άφησε ιστορία κι εμείς θέλουμε να πάμε ακόμα παρακάτω, να αξιοποιήσουμε το παράδειγμά της και να φέρουμε εξέλιξη. Τη Βάσω την είχα πρότυπο βλέποντας τη συχνά και κάνοντας μαζί της προπόνηση. Ήταν πρότυπο γιατί είναι και πολύ καλός άνθρωπος. Βοηθούσε τους νεότερους κι ενίσχυε την προσπάθειά τους. Προσωπικά ήθελα να την περάσω και να γίνω ακόμα καλύτερη».
Έχεις πει ότι η ελληνική ξιφασκία έχει πολλά ταλέντα, που μπορούν να διακριθούν. Σε τί στάδιο είναι το άθλημα αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα;
«Σίγoυρα είναι σε καλύτερο σημείο. Η ελληνική ξιφασκία προβάλλεται περισσότερο, αναβαθμίζεται, καθώς τη γνωρίζουμε καλύτερα στα παιδιά. Σκοπός είναι να δουν τα παιδιά τι είναι αυτό που κάνουμε, ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του αθλήματος, τι είναι ο συστηματικός αθλητισμός. Και μόνο μία εικόνα να πάρουν από το άθλημα είναι σημαντικό για να προσελκύσουμε νέα άτομα».
Οικονομική κατάσταση πολύ δύσκολη φανταζόμαστε…
«Σαφώς. Μία οικονομική στήριξη θα βοηθούσε όσους δίνουν διεθνείς αγώνες. Δεν μπορεί κάποιος καλός αθλητής να προχωρήσει αν δεν υπάρχουν χρήματα για να πάει στο εξωτερικό. Όσο κι αν λέμε ότι δεν μετρούν μόνο τα χρήματα, τελικά είναι κάτι απολύτως απαραίτητο. Σημαντικό πολύ να μπορέσεις να εξασφαλίσεις και το υλικό σου. Πάντως, λαμβάνοντας υπόψη τη γενική οικονομική κατάσταση της χώρας συμμεριζόμαστε τα προβλήματα και δεν θέλουμε να γκρινιάζουμε. Προσπαθούμε περισσότερο γιατί τίποτα δεν είναι στρωμένο από την αρχή και οιπερισσότεροι πρωταθλητές στον ερασιτεχνικό αθλητισμό τα ξέρουν καλά αυτά, τα έχουν ζήσει».
Οι πρωταθλητές μπορούν να βγάλουν κάποια χρήματα από την ξιφασκία;
«Στο δικό μας άθλημα δεν υπάρχουν τόσα χρήματα. Μπορούν να υπάρξουν μικρές απολαβές από διεθνείς αγώνες όπως γκραν πρι αλλά είναι ελάχιστες. Ούτε τον κόπο ούτε τη ψυχολογική φθορά δεν καλύπτουν».
Η σπάθη, το φλερέ και το επέ
Η Δώρα Γκουντούρα μας βοήθησε να περιγράψουμε με λίγα λόγια τα όπλα στην ξιφασκία. «Είναι τρία: Η σπάθη, το ξίφος ασκήσεως που εμείς το λέμε φλερέ και το ξίφος μονομαχίας που το ονομάζουμε επέ. Η σπάθη είναι το πιο γρήγορο όπλο. Έχει διαφορετική λαβή στο ξίφος. Αλλάζει και η έγκυρη επιφάνεια σε σχέση με τα άλλα όπλα, διαφέρει και ο τρόπος που παίζεις. Από τη μέση και πάνω επιτρέπονται τα χτυπήματα. Το φλερέ είναι το πιο τεχνικό όπλο. Πόντοι έρχονται μόνο με χτυπήματα στον θώρακα. Στο επέ μπορείς να βρεις σε όλο το σώμα του αντιπάλου. Δεν υπάρχει επίθεση και άμυνα, είναι όποιος βρει πιο γρήγορα τον άλλον. Γενικά να επισημάνω ότι στην ξιφασκία επικρατεί αυτός, που θα μπορέσει να κρύψει καλύτερα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του και να αναδείξει τα προτερήματα. Μερικές φορές αποτελεί ατού να είναι ένας αθλητής ψηλός, άλλες όχι διότι μπορεί να μην είναι τόσο γρήγορος ή εκρηκτικός. Μπορώ να σας πω για μία Ιταλίδα η οποία έχει ύψος μόλις 1.60 αλλά είναι φοβερή παίχτρια».
Δώρα Γκουντούρα
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 14/03/1997
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: Αθήνα
ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ: Αθήνα, Νέα Φιλαδέλφεια
ΣΩΜΑΤΕΙΟ: Α.Ε.Κ.
ΟΠΛΟ: Σπάθη
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Θανάσης Δελενίκας
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:
8η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα γυναικών του 2018 στην Κίνα
7η θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών του 2018 στη Σερβία
2η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νέων γυναικών του 2017 στη Βουλγαρία
3η θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων γυναικών του 2017 στη Βουλγαρία
2η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νεανίδων του 2013 στην Κροατία
Πρωταθλήτρια Ελλάδας γυναικών το 2018 στην Αθήνα
ΣΠΟΥΔΕΣ: Τέταρτο έτος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Κοινωνιολογίας
ΧΟΜΠΙ: Να περνάω χρόνο με τους φίλους μου
ΓΟΥΡΙ: Έχω μία τυχερή πέτρα. Όταν αγωνίζομαι τη βάζω στο πίσω μέρος του παντελονιού. Επέλεξα πέτρα γιατί τα πετρώματα έχουν πολλή ενέργει.
