Αυτός κι αν …τραβάει κουπί. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τί κι αν δεν έχει κλείσει ακόμα το 21ο έτος της ηλικίας του; Μπορεί να κωπηλατεί σε ήρεμα νερά, αλλά έχει μπει στα δύσκολα από μικρός. Ο Στέφανος Δημόπουλος είναι πρωταθλητής με διεθνείς διακρίσεις στο κάνοε καγιάκ και υποψήφιος για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Προπονείται σκληρά κι επί πολλές ώρες για ν’ ανταπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις του αθλήματος, αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός …ζόρικος δρόμος που έχει διαλέξει! Σκεφτείτε ότι είναι ήδη νυμφευμένος κι έχει κι ένα κοριτσάκι πέντε μηνών! Επιπλέον, είναι φοιτητής στο Τ.Ε.Ι. Φυσιοθεραπείας και ναι μεν τώρα έχει δώσει προτεραιότητα στο κάνοε καγιάκ, όμως θέλει να ολοκληρώσει τις σπουδές του και ν’ ασχοληθεί με το επάγγελμα.
Γράφει ο Γιάννης Φάκαρος
Ο Στέφανος Δημόπουλος είναι ο πρώτος αθλητής, που παρουσιάζει η στήλη «στον Δρόμο για το Τόκιο 2020». Το Sportsheroτον βρήκε τηλεφωνικά στην πατρίδα του, τη Θεσσαλονίκη και σε μία περίοδο, όπου δεν έχει την πίεση διεθνών αγώνων. Έκανε μαζί του χαλαρή συζήτηση για διάφορα θέματα και όχι μόνο για την τεράστια εξέλιξή του και τις μελλοντικές φιλοδοξίες του στο κάνοε καγιάκ και, το κυριότερο, έβγαλε τη θετική σκέψη του για το ενδεχόμενο της πρόκρισης στην κορυφαία αθλητική εκδήλωση του πλανήτη. Αγωνίζεται στο σπριντ των 1.000 μέτρων, ανήκει ακόμα στην ηλικιακή κατηγορία 18 με 23 ετών, όμως αισθάνεται έτοιμος να κυνηγήσει το όνειρό του για το Τόκιο.
«Η ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΚΑΝΟΕ ΚΑΓΙΑΚ»
Είναι γέννημα-θρέμμα της Θεσσαλονίκης και μένει στο κέντρο της πόλης. Ασχολήθηκε από μικρός με τα σπορ, αλλά όχι αμέσως με το άθλημα, στο οποίο τον θαυμάζουμε σήμερα. «Πρώτα πήγαινα μπάσκετ. Μετά βρέθηκα στο τάε κβον ντο, μάλιστα ασχολήθηκα τέσσερα χρόνια με αυτό και σταμάτησα γιατί έφυγε από τη ζωή ο προπονητής μας. Δεν είχα πάρει μέρος σε αγώνες, πάντως είχα φτάσει μέχρι τη μαύρη ζώνη. Στο κάνοε καγιάκ με οδήγησε η παρέα μου από το σχολείο. Ήμουν στην τελευταία τάξη του δημοτικού και είχα δύο φίλους, οι οποίοι έκαναν καγιάκ. Έτσι, το 2009 είπα να δοκιμάσω κι εγώ την τύχη μου και πήγα σε μία προπόνηση», θυμάται ο Στέφανος και συμπληρώνει: «Πήγα και στις επόμενες προπονήσεις, αλλά στην αρχή δεν μου άρεσε γιατί είναι δύσκολο άθλημα. Μέχρι να βρεις τις ισορροπίες θέλεις κανέναν χρόνο, σκεφτείτε ότι ακόμα μαθαίνω πράγματα στην τεχνική. Από τα πρώτα χρόνια φαίνεται ο υψηλός βαθμός δυσκολίας του καγιάκ. ο Χρειάζεσαι τουλάχιστον μία πενταετία φουλ απασχόλησης για να βρεις τις τεχνικές».
Γράφτηκε στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Θεσσαλονίκης και αυτό είναι το σωματείο του μέχρι σήμερα. Οι προπονήσεις γίνονται στην Καλαμαριά «όπου είναι πιο κλειστό το σημείο, έχει γύρω-γύρω βράχια και το σπριντ, που κάνουμε εμείς, θέλει ήρεμα νερά. Είναι όπως η κωπηλασία. Ο Θερμαϊκός κάνει φουρτούνες και ενδείκνυται για το κάνοε καγιάκ σλάλομ, που θέλει άγρια νερά. Η κατηγορία σλάλομ όμως, δεν υπάρχει εδώ στη Θεσσαλονίκη».
Ο Δημόπουλος ασχολείται με όλες τις αποστάσεις των σπριντ: Τα 200, τα 500 και τα 1.000 μέτρα. Σε όλες έχει τον πανελλήνιο τίτλο. Η ολυμπιακή απόσταση είναι τα 1.000, σε αυτή έχει τις διεθνείς επιτυχίες κι εκεί έχει ρίξει από καιρό το βάρος. «Τις τρέχω όλες τις αποστάσεις για να μαζεύω και περισσότερες εμπειρίες. Ήταν και τα 200 μέτρα ολυμπιακή κατηγορία, αλλά την έβγαλαν από τους άνδρες για να την προσθέσουν στις γυναίκες. Τα 500 μέτρα ήταν παλιότερα ολυμπιακή κατηγορία, όμως μπορεί κάποια στιγμή να ξαναέρθουν. Να διευκρινίσω ότι κάνω το μονό κανό στο σπριντ. Πριν από χρόνια έκανα διπλό, αλλά συνέχισα μόνος μου».
Τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής του με το άθλημα ο ταλαντούχος αθλητής δεν σκεφτόταν την πιθανότητα της καριέρας. Κοιτούσε ν’ απολαμβάνει τις προπονήσεις με τους φίλους του και ομολογεί ουσιαστικά ότι η παρέα τον κράτησε στο άθλημα και μέτρησε καθοριστικά στο να προχωρήσει στον πρωταθλητισμό. «Δεν μου μίλησε κανένας για καριέρα και ούτε εγώ το σκεφτόμουν. Ήξερα μόνο ότι ήταν πολύ ευχάριστα με το γκρουπ της προπόνησης όπου είχα την παρέα μου από το δημοτικό. Όσες προπονήσεις και να είχαμε θα τις βγάζαμε γιατί ήμασταν καλοί φίλοι, μικροί σε ηλικία και με πολλή όρεξη. Αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στη δική μου πρόοδο. Η σωματική κούραση δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για τους πρωταθλητές. Όλοι την ανέχονται μετά από κάποια χρόνια. Το ψυχολογικό είναι κυρίως που μετρά. Να έχεις την απαιτούμενη διάθεση στην προπόνηση και σε αυτό βοηθάει πολύ η παρέα.
Πότε όμως κατάλαβε ότι μπορεί να εξελιχθεί: «Πέρασε το Γυμνάσιο και στις αρχές του Λυκείου συνειδητοποίησα ότι πήγαινα καλά. Μάλιστα, από 14 ετών μπορούσα να «κατέβω» σε Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων, αλλά δεν με έστειλαν από την ομοσπονδία ίσως για λόγους προστασίας επειδή το ηλικιακό όριο ήταν 18 και θα ήμουν από τους πιο μικρούς. Θα ζούσα πολύτιμη εμπειρία πάντως. Τέλος πάντων, άρχισα να πηγαίνω στο εξωτερικό από το 2014 και οι πρώτες διεθνείς επιτυχίες ήρθαν το 2016. Στην τελευταία μου χρονιά στην κατηγορία τζούνιορ, δηλαδή μέχρι 18 ετών, πήρα χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ είχα 3η θέση και στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα».
Ο συνδυασμός σχολικών μαθημάτων και προπόνησης δεν ήταν ποτέ εύκολος: «Τα πρώτα χρόνια προπονούμασταν μόνο απόγευμα, ωστόσο πηγαίναμε έξι φορές την εβδομάδα. Στο λύκειο γίνονταν προπονήσεις ακόμα και πριν από το σχολείο, στις 6 το πρωί. Ήταν μία ώρα, για την τεχνική. Τότε άρχισαν οι διπλές προπονήσεις, ενώ στις γιορτές μετακινούμασταν σε άλλη πόλη για να μετάσχουμε σε καμπ προετοιμασίας. Μπορώ να πω ότι τα πήγαινα καλούτσικα με το σχολείο, όμως δεν είχα διάθεση να διαβάσω. Έβγαζα καλό μέσο όρο χωρίς να διαβάζω πολύ. Πίστευα στην εξέλιξη μου στο άθλημα και σε διεθνή μετάλλια στην κατηγορία τζούνιορ, που θα με βοηθούσαν να μπω σε κάποια σχολή χωρίς εξετάσεις. Στη Β’ Λυκείου άλλαξα σχολείο για να μην έχω πίεση σε σχέση με τις απουσίες λόγω αγώνων και πήγα στον «Ευκλείδη». Πήρα και κατεύθυνση σε στοιχείο που μου άρεσε, πάντως ήμουν σίγουρος για μετάλλια και τελικά πέρασα στα Τ.Ε.Ι. φυσιοθεραπείας, που το ήθελα πολύ. Τώρα είμαι στον 3ο χρόνο».
«ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ»
Κάπου εδώ ήταν ώρα να πάει η κουβέντα στο κεφάλαιο Ολυμπιακοί Αγώνες. «Βασικός στόχος μου είναι η πρόκριση για το Τόκιο. Μόνο και μόνο η συμμετοχή αποτελεί όνειρο κάθε αθλητή. Είναι η Τοπ διοργάνωση παγκοσμίως. Τέλη Ιουλίου είχα δώσει τους τελευταίους αγώνες μου και ήταν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 23 ετών, στη Βουλγαρία. Κατέκτησα την 6η θέση. Λίγο διάστημα νωρίτερα ήμουν στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Ιταλία κι αυτό για αθλητές κάτω των 23 ετών και πήρα την 5η θέση. Σε αυτές τις διοργανώσεις είδα και αντιπάλους μου στη «μάχη» για την πρόκριση και το συμπέρασμα, που έβγαλα, είναι ότι βρίσκομαι σε καλή κατάσταση και με μεθοδική δουλειά έχω αρκετές πιθανότητες να προκριθώ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Το βασικό κριτήριο για το ολυμπιακό «εισιτήριο» είναι η κατάταξη στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών-γυναικών. «Μετά την ολοκλήρωσή του δίνονται πολλές κάρτες ελευθέρας, οι οποίες δεν είναι ατομικές και πάνε στη χώρα. Ακολούθως οι χώρες, που έχουν πάρει πρόκριση, διεξάγουν αγώνες για να προκύψει ο καλύτερος στο μονοθέσιο κανό των 1.000 μέτρων. Η Ευρώπη, που είναι πολύ δυνατή στο καγιάκ, παίρνει περισσότερες κάρτες, αλλά για το Τόκιο δεν ξέρουμε ακόμα πόσες ακριβώς και περιμένουμε. Πάντως, οι εννέα αθλητές του τελικού συν τον νικητή από τον μικρό τελικό αναμένεται να περάσουν για το ολυμπιακό τουρνουά. Είναι καθοριστική χρονιά το 2019, που έχει το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Σέγκετ, αλλά και το επόμενο έτος θα γίνουν πριν από τους Ολυμπιακούς κάποιοι αγώνες για δύο ακόμα κάρτες ελευθέρας. Η δεύτερη ευκαιρία θα έρθει τον Απρίλιο του 2020 με παγκόσμιας εμβέλειας τουρνουά».
Ο πρωταθλητής μας υπογραμμίζει ότι παίρνουν ολυμπιακές προκρίσεις αρκετοί αθλητές από την ηλικιακή κατηγορία έως 23 ετών, στην οποία ανήκει και ο ίδιος. Θεωρώ ότι παιδιά που κατακτούν πρώτες θέσεις στους διεθνείς αγώνες Under 23, αλλά και αυτοί που αρκούνται σε χάλκινα μετάλλια, θα είναι σίγουρα στο Τόκιο γιατί περνάνε σε τελικούς στην κατηγορία των ανδρών. Αυτούς τους αθλητές λοιπόν, εγώ τους συναγωνίζομαι γι’ αυτό είμαι αισιόδοξος για τη δύσκολη προσπάθειά μου. Στην κατηγορία 18 με 23 έχω ακόμα τρία χρόνια και φέτος χρειάζομαι οπωσδήποτε την κατάκτηση μεταλλίου είτε σε Παγκόσμιο είτε σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για να πω ότι μπορώ την πρόκριση σε τελικούς της μεγάλης ηλικίας. Οι διεθνείς διοργανώσεις έχουν προημιτελικά, ημιτελικά και τελικά».
«ΤΟ 1.000ΑΡΙ ΣΥΝΔΥΑΖΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗ ΣΕ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΟ ΤΕΜΠΟ»
Από τεχνικής άποψης το άθλημα είναι πολύ δύσκολο –ο συνομιλητής μας το προανέφερε. Ωστόσο, κάποια χαρακτηριστικά του θα μπορούσε να τα επισημάνει και να γίνουν κατανοητά. «Πολλοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να είσαι ψηλός για το άθλημα αυτό. «Πιο μακριά χέρια, πιο μακριά κουπιά», λένε χαρακτηριστικά. Εγώ είμαι 182 εκατοστά πάντως και βλέπω ότι βγαίνουν πρωταθλητές και πιο κοντοί από μένα. Με το σωματικό βάρος δεν έχουμε να κάνουμε. Η προετοιμασία διαφέρει. Σε άλλες χώρες δεν κάνουν βάρη και σε άλλες αφιερώνουν πολλή ώρα στα βάρη. Για μένα κάπου στη μέση είναι το σωστό. Στο αγωνιστικό σκάφος δεν ισορροπείς! Εγώ όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στο άθλημα έπεφτα στο νερό στη δεύτερη κουπιά! Γύριζε η βάρκα. Συνηθίζεται πάντως, να βάζουμε φελιζόλ αριστερά και δεξιά, το οποίο λειτουργεί βοηθητικά και μετά από μήνες τα βγάζουμε. Θεωρώ ότι μετά από 1,5 χρόνο αρχίζει να σου μιλάει για τεχνική ο προπονητής. Θα σου λέει κινήσεις σιγά-σιγά και μετά εσύ πρέπει να τις συνδυάζεις όλες για να τις βγάλεις», ανέφερε ο Δημόπουλος κι έδωσε μία εικόνα για τις κατηγορίες: «Το 200άρι κρατάει γύρω στα 40 δευτερόλεπτα ή πιο κάτω οπότε και ο καλύτερος να είσαι παίζουν πολλά ρόλο. Η εκκίνηση, να μην χάσεις κουπιά, η ισορροπία σου, η δύναμη. Είναι λεπτομέρειες που μετράνε, καθώς θα έχετε δει ότι στον τερματισμό πέφτουν πολλές βάρκες μαζί. Αυτοί οι σπρίντερ προετοιμάζουν αλλιώς το σώμα τους από εκείνους, που αγωνίζονται σε μεγαλύτερη απόσταση. Το 1.000άρι συνδυάζει αντοχή και δύναμη. Πάει σε πιο χαμηλό τέμπο, η συχνότητα των κουπιών είναι μικρότερη και υπάρχουν διάφορες τακτικές. Όλοι πάντως, χρειάζονται καλή εκκίνηση και να κρατήσουν καλό ρυθμό δείχνοντας παράλληλα και τα αποθέματά τους. Το αγώνισμα αυτό κρατάει κάπου 3 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα».
Κατά την άποψη του Στέφανου «λίγο σοβαρός να είσαι θα πας ψηλά στο κάνοε καγιάκ με τη σκληρή προπόνηση και το μυαλό» πάντως στον ίδιο εντόπισαν ένα χάρισμα οι ειδικοί του αθλήματος: «Μου είπαν ότι έχω πολύ καλή αίσθηση με το κουπί και το νερό, αλλά βασικά πιστεύω ότι μετράει το πόσο αγαπάς κάτι και πού θέλεις να φτάσεις», επισημαίνει με μετριοπάθεια.
Την απουσία καλής οικονομικής στήριξης τη βιώνει φυσικά και ο νεαρός πρωταθλητής μας. Το συμβολικό ποσό, που παίρνει από την ελληνική ομοσπονδία δεν φτάνει για τις ανάγκες του, πάντως ανεβαίνοντας στο διεθνές στερέωμα εξασφαλίζει κάποιες διευκολύνσεις. «Συμπεριλαμβάνομαι σε γκρουπ για προπονητικά καμπ, τα οποία οργανώνει ανά τον κόσμο η διεθνής ομοσπονδία του καγιάκ καλώντας αθλητές, που δεν έχουν τα απαιτούμενα χρήματα για πολλά ταξίδια. Πηγαίνουμε για προετοιμασία ακόμα κι έναν μήνα και μετά μετέχουμε σε αγώνες της 1ης φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η διεθνής ομοσπονδία καλύπτει τα έξοδα», τονίζει ο Δημόπουλος και τέλος προσθέτει μία ακόμα πολύ θετική εξέλιξη για τον ίδιο: «Έχω πάρει και κάρτα συμμετοχής για τους 2ους Ευρωπαϊκούς Αγώνες, που θα γίνουν φέτος στο Μινσκ. Στους αγώνες-κριτήριο δεν πήρα τη θέση που έπρεπε, αλλά έμεναν τρεις ακόμα κάρτες. Τις έδωσαν σε καλούς και εξελίξιμους αθλητές, εγώ ήμουν μέσα στις επιλογές τους κι έτσι απέκτησα το δικαίωμα συμμετοχής και σε αυτή τη σημαντική διοργάνωση αν και αγωνιστικά δεν είχα πάει καλά».
«ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΧΩΝΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ»
Οι σπουδές ήταν στα πλάνα του και όταν του το επιτρέψουν οι δραστηριότητες στο άθλημα θα δώσει βάρος και στον αγαπημένο γι’ αυτόν τομέα της φυσιοθεραπείας. Ο γάμος και η οικογένεια από τόσο μικρή ηλικία όμως, προέκυψαν ξαφνικά. Πώς το αντιμετωπίζει; Με ηρεμία πλέον και με το πλατύ χαμόγελο, που του χαρίζει η υπέροχη αλλαγή στην προσωπική του ζωή. «Πράγματι δεν ήταν στο πρόγραμμα ο γάμος και το παιδί, ωστόσο δεν μας έχουν δημιουργήσει άγχος. Είναι αλήθεια ότι στην αρχή …τρομάξαμε λίγο, αναρωτηθήκαμε αν μπορούμε από μικροί να ανταπεξέλθουμε, αλλά όπως το βλέπω τώρα δεν είναι κάτι ανησυχητικό! Δεν με αποσυντόνισε η νέα κατάσταση και μη σας πω ότι είναι καλύτερα τα πράγματα με το παιδί. Νιώθω πολύ όμορφα. Με τη σύντροφό μου ήμαστε μαζί πολλά χρόνια, γνωριζόμαστε από το Γυμνάσιο, ενώ δοκιμαστήκαμε στη συμβίωση πριν από το γάμο. Προλάβαμε και παντρευτήκαμε μία μέρα πριν γεννήσει η σύζυγός μου!!! Η κορούλα μας είναι τώρα πέντε μηνών».
Όσο για τα μελλοντικά του σχέδια: «Πρώτα κοιτάω την προσπάθεια για πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Το θέλω πάρα πολύ να πάω στο Τόκιο. Εδώ και καιρό δεν πάω στη σχολή, την έχω αφήσει γιατί δεν μπορώ να κάνω δύο πράγματα ταυτόχρονα. Χρωστάω πολλά μαθήματα, αλλά κάποιας στιγμή θα επανέλθω με σκοπό φυσικά να πάρω το πτυχίο μου».
Στέφανος Δημόπουλος:
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 14/05/1998
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: Θεσσαλονίκη
ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ: Θεσσαλονίκη
ΣΩΜΑΤΕΙΟ: Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Θεσσαλονίκης
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Ισαάκ Βερενίδης
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: 3ος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων, 3ος στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων, δύο 5ες θέσεις σε Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Under23 και 6ος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα U23
ΣΠΟΥΔΕΣ: ΤΕΙ Φυσιοθεραπείας
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Παντρεμένος με ένα παιδί (κοριτσάκι)
